Mijn vakantie is aanstaande en ik ben bezig om mijn taken over te dragen naar hen die achterblijven.
Mijn To-Do lijst van pre-vakantie acties is bijna langer dan de To-Do lijst die ik toch al heb en mijn out of office reply is meterslang.
Laat ik nou snel ff normaal doen.
Ik kan wel denken dat ik zo belangrijk ben en niet gemist kan worden, maar dat is natuurlijk onzin allemaal. Natuurlijk gaat een aantal korte termijn acties even scheef als ik ze ‘ineens’ niet meer zou doen. Maar laten we wel wezen, het bedrijf waar ik werkzaam voor ben bestaat al vele decennia, heeft duizenden werknemers en draait een gezond bedrijfsresultaat.
En daar heb ik pas, pak ‘m beet, het laatste jaar aan bijgedragen. Nou, dan kan ik toch nauwelijks onmisbaar zijn?
Dus ik stop met dat moeilijke overdrachtsgedoe. Pas mijn out of office aan naar ‘Mocht je echt met bloedspoed een architect nodig hebben, los dan eerst op wat in je project misgaat waardoor een architect op het kritieke pad is gekomen. Als dat niet lukt stuur dan maar een SMS.’
Lekker opgelost.
Al mijn huidige projectdocumenten, meestal architecturen en designs van zo’n 8 projecten, staan altijd centraal op SharePoint (nee, er staat echt niets op mijn laptop). Alle collega’s een update gestuurd waar het ook alweer staat en klaar.
Meer hoeft het volgens mij niet te zijn. Niet voor een korte vakantie maar ook niet aan het eind van een contract of start van een nieuwe betrekking.
En mocht je merken dat iemand wel onmisbaar is dan zit er iets niet goed. Wat ik ‘vroegah’ nog wel eens meemaakte was dat iemand alle kennis van een bepaalde inrichting bij zichzelf hield. Bewust. In het kader van ‘kennis is macht’. Dat vond ik toen al vervelend maar zeker in de huidige tijd van noodzakelijke flexibiliteit ontoelaatbaar.
Dus iemand die allerlei gegevens op de laptop heeft en deze niet voor allen deelt wantrouw ik. Dit nog los van eventuele security- of ‘intellectual property’-achtige consequenties.
Kortom: wij zijn open, eerlijk en delen al onze kennis en kunnen dus op vakantie wanneer wel willen.
En zij die dat niet kunnen moet je mijden als de pest.
Fijne vakantie, ik ben glije.
(Nee, ik ben dat niet op de foto, da’s een andere man op een snowscoot. Ik ben te snel en daardoor moeilijk fotograbel. ;-))
Comments are closed.