Zoals ik in deze blog al aangaf heb ik de maand mei gebruikt om lekker te studeren. Ik heb de tijd genomen om mijn architectuurkennis- en kunde te ontwikkelen (Archimate certificaatje in de pocket), maar ook om mijn meer persoonlijke kwaliteiten verder te ontwikkelen. Ik merk steeds meer dat naast de makkelijk te benoemen en begroten kwaliteiten als kennis en certificering andere aspecten een belangrijke rol spelen in mijn werk. Dat betreft dan niet alleen de voor de hand liggende competenties en softskills maar ook mijn persoonlijke eigenschappen: hoe ga je om met druk, hoe houd je het hoofd koel als je overvraagd wordt en hoe slaap je nog goed als je het idee hebt dat een project mis dreigt te lopen?
Dat zijn zaken waar ik mij altijd al voor geïnteresseerd heb, maar ik zie nu ook de duidelijke relatie met ons werk. Ik ben recent echt even goed bezig geweest om te onderzoeken hoe bepaalde gedachtegangen die zich in mijn koppie afspelen mijn algemene welbevinden en (dus) mijn werk beïnvloeden.
Dit heb ik natuurlijk niet allemaal zelfverzonnen en ik heb mij stevig laten inspireren door onder andere deze podcasts en diverse boeken waarbij het koddige en oubollige edoch voor mij zeer leerzame ‘How to stop worrying and start living’ een feest van herkenning was.
De korte samenvatting is dat er bij mij, en bij meer van ons, een aantal manieren van denken is ontstaan waardoor we onszelf behoorlijk kunnen saboteren. Dit zowel in ons persoonlijke leven als op het werk. Dus in het kader van ‘hoe doe ik mijn werk beter en met meer plezier’ 2 van mijn ‘sloopgedachten’ (trust me, there’s more…) die misschien ook wel op jou van toepassing zijn.
Leven in de toekomst
Herken je dat: je zit midden in een project waarbij zaken helemaal goed of helemaal fout kunnen lopen. Vervolgens ga je in je hoofd allerlei doemscenario’s afspelen die zouden kunnen gebeuren (maar eigenlijk nooit gebeuren). Dit gaat dan langzaam over in gepieker waarbij deze gedachten maar rond blijven dwalen zonder dat je echt problemen aan het oplossen bent. (Dat kan namelijk niet want er zijn nog helemaal geen problemen). Het lastige met onze hersenen is dat het eigenlijk niet uitmaakt of het doemscenario echt gebeurt of dat we er alleen maar over malen; het levert dezelfde stress op.
Gedachtenlezen
‘Ze bellen maar niet terug, volgens mij vinden ze mijn voorstel maar niks’, ‘Volgens mij verwijt hij mij dat ik een fout heb gemaakt’, ‘Oeps, dat had ik beter niet kunnen zeggen, nu vindt ze mij lomp’. Herken je dit patroon waarbij je denkt te weten wat een ander denkt? En meestal niet in positieve zin. Dit kan een boel stress opleveren omdat ook hier de negatieve (waarschijnlijk onjuiste) gedachten net zo vervelend zijn als wanneer het echt gebeurt.
Ik heb voor mij heel simpele en praktische oplossingen gevonden om deze 2 (en nog een paar meer) gewoontes te doorbreken. (Spoiler alert: Om het leven in de toekomst te managen wilde ik eerst weten waarom we soms zo denken. Daar heeft dit boek mij goed bij geholpen. Het blijkt dat wanneer je deze piekerneigingen hebt je geen stresskip bent, maar juist een goede communicator. Communicatief vaardige hersenen moeten namelijk in staat zijn allerlei scenario’s in te schatten die hun communicatie teweeg kan brengen. Hartstikke handige feature natuurlijk, maar het zou wel fijn zijn om daar de uit-schakelaar voor te vinden). De verdere uitwerking deel ik in volgende blogs, dat past hier even niet meer.
De tools die ik heb gevonden helpen mij veel opener potentieel lastige situaties aan te vliegen. En dan maakt het niet uit of dit nou een onvolwassen enterprise architectuur betreft of een familiegedoetje (je weet wel: puberzoon).
Ik zal in verdere blogs dieper ingaan hoe bepaalde (denk) patronen heel veel invloed kunnen hebben op het resultaat van de IT professional. Ik wil het dan bijvoorbeeld ook nog hebben over zwart/wit denken, negatief denken, de toekomst voorspellen en negatief filteren.
Het doel van deze blogserie is concrete tools leveren voor IT professionals, gericht op het omgaan met ons soms wat lastige werk, ons complexe brein en onze voortdenderende gedachten. Misschien kan ik bijdragen aan het verbeteren van ons werkresultaat. En als dat in ‘het gewone leven’ ook nog handig is, dan is dat te verwachten en mooi meegenomen.
Ik vind het leuk mijn oplossingen aan jullie ideeën te toetsen en te zien hoe we samen onze geest kunnen scherpen om ons werk leuker en beter te maken.
Comments are closed.